In 2013 breidde Verzetsmuseum Amsterdam uit met een nieuwe permanente tentoonstelling voor kinderen van 9 t/m 14 jaar. Daarom schonk mevrouw Henny Cup-Geurts haar nationale feestrokje aan het museum.

Henny droeg het feestrokje als zevenjarig meisje tijdens de viering van de bevrijding. De familie Geurts had aan het einde van 1944 door het oprukkende front vanuit Noord-Limburg moeten evacueren naar Friesland. Daar werd Henny’s jongste zusje geboren. Na de terugkeer in hun dorp Gennep, droeg ze trots haar nieuwe kledingstuk. Het was door haar oma gemaakt. Oma gebruikte er vele kleine restjes stof voor; waar ze maar haar hand op kon leggen. Moeder Geurts borduurde vervolgens de namen en de jaartallen op het rokje.

Henny en haar twee zusjes, ieder ook met een door oma gemaakte feestrok, gingen elk jaar tijdens de viering van de bevrijding naar het gemeentehuis van hun woonplaats Gennep. Ze kregen er dan een officiële stempel op. Ook toen het rokje al lang niet meer paste, ging Henny nog elk jaar terug voor zo’n stempel. Het is een gebruik waar we nog niet van wisten. De schenkster vertelde ons dat het stempelen in veel plaatsen in Noord-Limburg gebeurde.

Het prototype Nationale Feestrok van de bekende verzetsvrouw Mies Boissevain- Van Lennep is één van de topstukken uit de collectie van Verzetsmuseum Amsterdam. De rok is geëxposeerd in de vaste opstelling. Boissevain- Van Lennep stelde de richtlijnen op voor het vervaardigen van nationale feestrokken. Ze zijn samengesteld uit lapjes ‘geschiedenis’; stukjes stof van oude kleding of andere restjes textiel, vaak met emotionele betekenis. In effen driehoeken aan de onderkant van de rokken werden de data geborduurd waarop de rokken werden gedragen. De bontgekleurde kledingstukken zijn een herinnering aan oorlog en bevrijding. Symbolen van wederopbouw en nationale saamhorigheid volgens Boissevain- Van Lennep’s credo ‘Eén dracht maakt eendracht’.